Mrówka/chsząszcz

Mrówka jest chrząszczem

To początek ruchu, ponieważ pojawia się inne postrzeganie życia. Wspólny umysł prowadzi mrówkę, ale utrzymuje ją w jedności z mrowiskiem. I wypełnia mrówkę strumieniem naturalnej mocy świata. Mrówka nie jest sama. Ona jest — manifestacja umysłu mrowiska.

Drugi to chrząszcz! On sam jest w przepływie, ale daleko mu do wolności. Jest wyższy od mrówki, ale nie może przekroczyć granic wskazanych przez strumień.

I tak długo, jak w nich działa, wola przepływu chroni go.

Ale jeśli pomyśli o naturze woli, zostanie wydalony, ponieważ refleksja może otworzyć mu oczy.

Chrząszcz to zmieniona mrówka. Patrzy na mrowisko innymi oczami, ale urósł na tej samej podstawie. Utrzymuje chrząszcza w kanale głównego strumienia, którego nazwa jest dogmatem. Próbuje stawić czoła mrowisku i broni się, a chrząszcz może zostać przegryziony przez wielu żołnierzy.

Nowe chrząszcze zastąpią poległych, a konfrontacja będzie kontynuowana. I nie mogło tak być, ponieważ przedstawiciele tego poziomu dorastali od jednego początku.

Chrząszcz, polegając na sile mrowiska, zyskał możliwość spojrzenia na życie w nowy sposób.

Gdyby chrząszcze i mrówki połączyły siły, byłyby w stanie pokonać poważnego przeciwnika.

W międzyczasie są zajęci walką ze sobą!
Ludzie na schodach drzewa lub mrówki są przesiąknięci strachem przed utratą życia i nie widzą cudownych możliwości wokół siebie. Życie wydaje im się jedyną wartością, w której poszukują duchowego ruchu.

Wszystko, co nie zgadza się z ich poglądami, powoduje irytację, nienawiść i odrzucenie.

Pozostaje jednak luka ciekawości. Zaciekle walczą o czystość i nietykalność swoich dogmatów,

ale wielu potajemnie zagląda do kanonów pozostawionych przez ciekawość ... »

"Siódme imię" N.I.Sherstennikov.